Etappe 1: de eerste week
Op 3 juli vertrok Rob met het vliegtuig naar Noorwegen om vanaf de Noordkaap 1.035 kilometer te fietsen naar Bodø. Deze fietstocht is de eerste etappe van zijn bijzondere reis voor Down2Europe door heel Europa.
Sinds de start vanaf de Noordkaap door het ruige Noorse landschap is er van alles gebeurd. Hieronder lees je Rob’s reisverslag van de eerste week.
4 juli – Nordkapp
Daar stond ik dan, na al die voorbereidingen en ideeën. Ik fiets deze reis voor Manfred. De eerste nacht kampeerde ik op een prachtige plek. Ik moest nog wat sleutelen aan de fiets: de band was beschadigd door het gewicht van de bagage. Daarna even een rondje gewandeld naar Kirkenporte en weer terug.
5 juli – Nordkapp tunnel
’s Ochtends pakte ik vroeg mijn spullen, nog snel gedoucht en ontbeten met granola, mango en poedermelk. Toen kwam waar ik het meest tegenop zag: een tunnel van 7 km, waarvan 3 km steil omhoog met 40 kg bagage. Maar ik haalde het. Later via een tip van twee Duitse jongens beland bij een sprookjesachtig kabouterhuisje, precies 77 km verder. Wat een plek.
6 juli – Alta
Zoals altijd was de derde dag de zwaarste. Mijn kont, spieren en rug deden flink pijn. Het was koud en bewolkt, maar in de verte verscheen blauwe lucht en dat hielp mijn moraal. Na 30 km eindelijk een restaurant – de eerste sinds Tromsø, dat was al 200 km terug. Daarna door niemandsland: sneeuw langs de weg, rendieren, campers. Rond 15u wilde ik eigenlijk opgeven, maar koos toch om door te trappen. Bovenop de klim brak de zon door en kon ik 10 km afdalen. Helaas ging ik daar onderuit; ik kreeg mijn voet niet los en viel met 60 kg fiets en bagage bovenop me. Behalve wat schaafwonden en een kapotte broek viel het mee. Uiteindelijk vond ik een camping met cabin, zat ik daar heerlijk in de zon en kon ik plannen maken voor morgen.
7 juli – Kvaenangen
Het kon nog erger: regen, kou en niets werd nog warm. Gelukkig vond ik na 5 km fietsen een bakker en proefde mijn eerste Skollebolle met thee. Alta zelf vond ik niks bijzonders. Door wegwerkzaamheden had ik ineens twee tunnels helemaal voor mezelf, dat was dan weer gaaf. Daarna werd het nat, koud en zwaar. Wel even gebabbeld met twee Duitse fietsers die enthousiast waren over mijn Down2Europe project. Uiteindelijk kwam ik doorweekt aan bij een camping die… dicht was. Nog 10 km verder (in harder regen en wind) vond ik gelukkig een cabin. De eigenaresse plakte meteen een sticker bij de receptie. Zo hoorde ik ook verhalen over anderen, zoals een man die de reis met de as van zijn overleden vriendin maakte. Het uitzicht op het fjord en de sneeuwbergen maakte veel goed.
8 juli – Nordreisa
Wat een dag! Het begon koud en traag, maar na de eerste klim brak de lucht open. De tweede klim bracht me naar Kvænangsfjellet, waar ik het mooiste uitzicht ooit zag. Ik belde zelfs Amélie om het te delen. Daarna volgde een lange afdaling, maar door de vermoeidheid kwam de kou terug. Met pijn en kou bereikte ik Sørkjosen, waar ik besloot mezelf te trakteren op een hotel, een biertje en eten dat niet uit een pakje kwam.
- Onderweg dacht ik vaak aan hoe het landschap verandert:
Noordkaap en 150km naar zuiden: alsof je de hele dag in de alpen op 3.000 meter bent. Kaal, gras, rotsen… Alleen hier ook zee, huisjes en asfalt. - RepvÃ¥g en zuidelijker: alsof je tussen de 1500-2000 m loopt. Rond de boomgrens, dan weer niets en dan weer bloemetje en boompjes.
- Alta en westelijker: naaldbossen en alpenweides. Een beetje tussen 1000-1500 meter in de alpen.
Volg mijn reis via Polarsteps, ik plaats er iedere dag een update.
Deel jouw verhaal
Heb jij een verhaal, ervaring of inzicht over het leven met Downsyndroom? Deel het met ons! Geen zorgen, dit kan ook anoniem. Of je nu ouder, broer, zus, zorgprofessional of ervaringsdeskundige bent—jouw verhaal doet ertoe. Samen kunnen we laten zien dat niemand er alleen voor staat, meer openheid creëren en taboes doorbreken.Â
Vertel, inspireer en verbind. Onze verhalen brengen ons dichter bij elkaar! 💙