Etappe 1: de tweede week
Op 3 juli vertrok Rob met het vliegtuig naar Noorwegen om vanaf de Noordkaap 1.035 kilometer te fietsen naar Bodø. Deze fietstocht is de eerste etappe van zijn bijzondere reis voor Down2Europe door heel Europa.
Sinds de start vanaf de Noordkaap door het ruige Noorse landschap is er van alles gebeurd. Hieronder lees je Rob’s reisverslag van de tweede week.
9 juli – Lyngseidet
De tweede week van mijn fietsavontuur door Noorwegen begon met een half dagje fietsen. Na zes dagen op het zadel had ik wel even wat rust verdiend. Toch waren het visueel gezien gewoon nog volle dagen, en ook sociaal was het een drukke boel: ik ontmoette vier Zwitsers die op weg waren naar de Noordkaap. Normaal kom je er eentje of een stel tegen, maar nu dus een heel kwartet. We hebben uitgebreid gepraat over de muggen- en vliegenproblematiek, boven en onder de poolcirkel. Hun conclusie: zij waren de no-fly-zone ingefietst, ik de fly-zone. Dat belooft wat.
Het was 12 graden en zonnig, dus korte mouwen. Wat een feest. Ik dacht aan het motto van de special forces: koude start, warme top. Maar een start van 8% omhoog zorgt niet bepaald voor een warme top, maar gewoon korte mouwen.
De klim was prachtig met opnieuw fantastische uitzichten. De zon gaat niet meer echt onder, hij blijft net onder de horizon, maar het blijft licht. Heel vreemd om rond 1 uur ‘s nachts nog zonnestralen te zien.
Na de afdaling kwam ik in een nieuw fjord en ging richting de veerpont naar Lyngen. Wind tegen, fris en zoals altijd niet vlak in Noorwegen. Na de derde klim zei mijn rug: doe het zelf maar, en daarmee geen kracht meer in de benen. Staand ging prima, maar zittend zakte ik in als een pudding. Even geëxperimenteerd met het zadel, hoger slechter, lager iets beter, maar na 2 km toch weer niet.
Conclusie: Tromsø ging ik vandaag niet halen. Na zes weken knallen op werk, nul training en dan zes dagen stevig fietsen in de kou, is blijkbaar best vermoeiend. Dus met de pont over en een rustmiddag.
Voordeel: uitgebreid bellen met het thuisfront en weer eens iemand anders voor me laten koken. De Noorse keuken blijft tot nu toe weinig indrukwekkend; hamburger, pizza of een soort goulash met friet. Vis is er wel, maar dan in de vorm van een visburger. Vandaag gegeten in een soort American diner, compleet met countrymuziek, Oekraïense én regenboogvlag aan de gevel. Kortom, een korte dag. Morgen 17 graden, korte broek… yes!
10 juli – Tromsø
Vandaag voelde het landschap ‘normaal’. Niet meer elke besneeuwde berg op de foto. Pas later besefte ik dat het nog steeds indrukwekkend was, maar dat je snel gewend raakt. De vliegen waren er volop, de belofte was ingelost. Een warme dag, minder klimmen, wachten op de pont in een gezellig café dat duidelijk niet-Noors was, gerund door een grappige buitenlander.
Daar ontmoette ik een Franse en een Duitse fietser met mooie verhalen. Daarna een rustige weg, tot ik de hoofdweg naar Tromsø miste en op een drukke route belandde. Auto’s, stoplichten, rotondes… even wennen. Nu zit ik in een wijnbar, tussen de stadsmensen en kijk ik uit naar morgen.
11 juli – Senja
Vandaag vertrok ik uit Tromsø, op weg naar Senja. Al snel liep er een rendier door een woonwijk, typisch Noorwegen. Daarna werd het rustiger en scheen de zon lekker. Bovenop de klim stond er flink wat wind; zelfs bergaf moest ik bijtrappen. Bij het fjord haastte ik me voor de pont, dacht dat hij om 14 uur ging. Ruim op tijd, bleek hij om 15 uur te vertrekken.
Op Senja had ik alle tijd, tot het begon te regenen. Bij een camping ontmoette ik de Harley-man die ik al op de pont was tegengekomen. Vroeg naar bed, want morgen moest ik de pont om 11 uur halen bij Gryllefjord.
12 juli – Andoy
Wat een dag. Ik moest die pont halen, anders pas om 15 uur. Dus vroeg op pad. Het was 16 graden, bewolkt en droog. Voor het eerst korte broek en korte mouwen. Een pittige klim van 45 minuten, maar de omgeving was adembenemend. Om 10.30 uur was ik in Gryllefjord. Onderweg zelfs een walvis en een dolfijn gespot.
Aan de overkant in Andenes was het 12 graden, regen en harde wind uit het zuidwesten: precies waar ik naartoe moest. 40 km tegen de wind in, vlak en saai. De laatste 20 km zijwind en doodmoe. Eenmaal bij mijn slaapplek mezelf getrakteerd op een biertje. Morgen beloofde 19 graden en zon… we zullen zien.
13 juli – Hadsel
De zon zei letterlijk goedemorgen. Ontbijtje buiten, warm, heerlijk. De wind was er nog steeds, maar bij 20 graden en zon klaag ik niet. Geen klimmen meer, maar wind betekent wel 10 km/u minder. Dus in ritme komen en fietsen maar. Minder spectaculaire uitzichten dan Finnmark, maar nog steeds mooi.
In Sortland dacht ik wat te eten, maar het was uitgestorven (zondag?). Dus op een bankje met twee zilvermeeuwen gegeten. Daarna weer in het ritme. Overal werd gehooid, met oude Massey Fergusons en slechts één Fendt. Overnachting tegenover de veerpont. Voor het eerst een zalmmoot zoals ik hoopte: niet verzopen in saus. Morgen om 10 uur met de pont verder, de ‘echte’ Lofoten in.
14 juli – Ballstad
De dag begon met de veerpont van Melbu naar Fiskebøl. Samen met mijn Franse fietsmakker, die steeds dezelfde ponten nodig heeft. Vanaf Fiskebøl begon het: 22 graden, wind mee, schitterend. Drukker, maar na Gymsøya kon ik een kleine weg nemen en was het stil en nóg mooier. In Svolvær heerlijk geluncht op een terras. Daarna richting Leknes. Geen camping, dus eindigde ik in Ballstad in een klein kamertje, precies goed want morgen moet ik daar op de boot stappen.
15 juli – Skjortbaken
Een halve dag, die begon met een boottocht speciaal voor fietsers. Met zeven man en zeven fietsen op een oud vissersschip naar Nusfjord, een authentiek dorp in een prachtige baai. Daarna nog 44 km naar Moskenes. 18 graden, veel wind maar grotendeels mee, dus ik vloog. Alleen de korte steile klimmen waren pittig. Verder vooral genieten van de dorpen en uitzichten. Precies op tijd in Moskenes voor de pont. Vier uur op het dek, nadenkend over de afgelopen twee weken. Het was koud, nat, zwaar, maar vooral ontzettend mooi.
Volg mijn reis via Polarsteps, ik plaats er iedere dag een update.
Deel jouw verhaal
Heb jij een verhaal, ervaring of inzicht over het leven met Downsyndroom? Deel het met ons! Geen zorgen, dit kan ook anoniem. Of je nu ouder, broer, zus, zorgprofessional of ervaringsdeskundige bent—jouw verhaal doet ertoe. Samen kunnen we laten zien dat niemand er alleen voor staat, meer openheid creëren en taboes doorbreken.Â
Vertel, inspireer en verbind. Onze verhalen brengen ons dichter bij elkaar! 💙